Actualiteitsdebat hervorming provincies - tussenkomst Meremans

Op de regeringsvergadering van 27-28 mei laatstleden werd een akkoord bereikt over de hervorming van de provincies. Tijdens de plenaire vergadering van 15 juni  hield het Vlaams parlement hierover een actualiteitsdebat. Voor N-VA was Marius Meremans de spreker van dienst. 

Herbeleef de tussenkomst via onderstaande video of lees hierna de uitgeschreven tekst er op na.

Collega’s

Of beter : citoyens, citoyennes

Vergeef me deze aanhef in het Frans collega’s, en dan nog wel in het Vlaams Parlement, maar nu we het hebben over een historische  eerbiedwaardige instelling , opgericht reeds in Napoleontische tijden  -nl onze provincies -leek hij me gepast. Aangezien de Franse overheersing van onze gewesten al een tijd achter ons ligt en er geen sansculot meer te bespeuren valt, was het hoog tijd om dit tussenniveau aan te passen.

Net als bij andere dossiers zijn we er ook hier in geslaagd om een doorbraak te realiseren. Daarmee geven we gevolg aan de ingezette evolutie onder de vorige legislatuur ( interne staatshervoming ) en  voeren we uit wat in het regeerakkoord staat.

Waarom deze operatie ?

1) Het is goed om dit nog eens duidelijk toe te lichten. Het is ons er niet om te doen om met een provinciescalp over de Vlaamse prairie te galopperen maar deze hervorming is in het direct belang van de burger. We pakken de beleidsversnippering en bestuurlijke verrommeling aan  – meer autonomie voor gemeenten , met een kaderstellende en coachende overheid. Voor ‘persoonsgebonden bevoegdheden en culturele aangelegenheden ‘houden we twee niveaus over – wat leidt tot meer transparantie én efficiëntie.

2) De taakstelling van de provincies wordt dus verder aangescherpt –een afgeslankte rol voor de provincie die gefocust is op grondgebonden bevoegdheden.

3) Dit is een bestuurlijke operatie, geen budgettaire – bevoegdheden worden overgeheveld, samen met de bijhorende middelen !! Het bestaande budget voor deze bevoegdheden verdwijnt dus niet.

4) Het  betreffende personeel van de provincie behoudt volheid van rechten, en in overleg met de ontvangende instantie ( gemeente of Vlaanderen ) bekijken we waar hun expertise en kennis best  kunnen gebruiken.

5) De provincies zullen minder taken hebben, minder politieke mandaten  ( zeg maar : ‘ postjes ‘ ) – is ook logisch. We slanken het politieke apparaat af – van 350 provincieraadsleden gaan we naar 175 en het aantal gedeputeerden per provincie wordt beperkt tot vier ( nu zijn het er dat zes ). Voor Oost-Vlaanderen een verminderde uitgave voor politici van circa 450 000 euro . Voor heel Vlaanderen is deze afslanking zelf een minderuitgave van ruim twee miljoen euro – en dat is jaarlijks !

6) Fiscaal : voor de belastingbetaler verandert deze hervorming finaal niets – er is GEEN bijkomende fiscale druk.

Wat met de opcentiemen op de onroerende voorheffing ?

Wel Vlaanderen zal zijn basisheffing verhogen want ze gaan de bevoegdheden die naar Vlaanderen én de gemeenten komen ( via het gemeentefonds ) financieren. Uiteraard worden de opcentiemen van de provincie verminderd en afgetopt, ook deze van de gemeente ( net als in’91 ) – anders heb je een ongewenst effect. Dit wordt decretaal voorzien, zodanig dat er voor de burger finaal niets wijzigt. Geen West- of Oost-Vlaming , geen Brabander, Kempenaar, Antwerpenaar of Limburger zal dus door deze operatie meer betalen.

1 januari 2018 

Zoals reeds gezegd is de overgang geen sinecure – laat ons ook maar zeggen dat de opmaak van de inventaris en de medewerking vanuit bepaalde provinciebesturen niet altijd optimaal was. Met deze verlenging ( waar de VVP trouwens blij mee is ) kunnen we ordentelijk een ‘ zachte ‘ landing maken, en daar is zeker het personeel wiens expertise we hard zullen nodig hebben bij gebaat.

Collega’s, In het verleden is er in bovenlokale en gebiedsgerichte werking goed werk geleverd door de provinciale diensten – maar we merken ook een evolutie om te komen tot minder verrommeling op het tussenniveau. Ik ben geen provinciehater, maar ook geen provincialist. Voor N-VA: een sterk Vlaanderen met sterke, bestuurskrachtige gemeenten. Daarvoor willen we gaan en dan is het logisch dat het tussenniveau, dat de provincies zijn, voor een deel “verdampt”.

Slankere provincies betekenen niet enkel provincies met minder bevoegdheden en minder politiek personeel, maar ook provincies met minder nood aan provinciale partijwerking. Met andere woorden: ook de financiële ondersteuning van de politieke fracties en partijen door de provincie moet slanker. Voor mijn partij is dat de logica zelve.

Onze provincieraadsfracties zullen in elke provincie de nodige initiatieven nemen om de provinciale financiering van de politieke partijen in overeenstemming te brengen met het afgeslankt provinciaal takenpakket. Daarmee blijven we als N-VA consequent met de lijn die we in dit dossier altijd hebben verdedigd: we besparen niet op de dienstverlening aan de burger, wel op de politieke structuren. Zo komen we tot een slankere én efficiëntere overheid.